O zalımların nə bir dostu, nə də sözü keçən bir şəfaətçisi olar! {“Möminin” surəsi, 40/18}

O zalımlara heç bir yardım edən olmayacaq! {“Həcc” surəsi, 22/71}

Hz. Cabirin (r.a.)  nəql etdiyinə görə,  Allah Rəsulu (s.ə.s.) belə buyurmuşdur:
“Zülmdən şiddətlə çəkinin. Çünki zülm Qiyamət günü zalıma zülmət qaranlıq olacaqdır. Xəsislikdən də çəkinin. Çünki xəsislik siz­dən əvvəlki ümmətlərin axırına çıxmış, haqsız yerə bir-birinin qa­nını tökməyə, (əxlaqsızlıq və zina) kimi haram əməlləri halal saymağa sövq etmişdir”. [Müslim, Birr 56]

İbn Ömər (r.a.) nəql edir:

“Allah Rəsulunun (s.ə.s.) sağlığında Vida həccindən bəhs edirdik, amma Vida həccinin nə olduğunu bilmirdik.

Nəhayət, Allah Rəsulu (s.ə.s.) Allaha həmd və səna etdi, sonra da Dəccaldan söz açaraq onun haqqında xeyli məlumat verdi: “Al­lahın göndərdiyi hər bir peyğəmbər ümmətini Dəccal məsələsi ilə bağlı xəbərdar etmişdir. Nuh və ondan sonrakı peyğəmbərlər ümmətlərini bu mövzuda xəbərdar edib çəkindirdilər. Şübhəsiz ki, o, sizin aranızdan çıxsa, onun vəziyyəti və halı sizdən gizli qalmayacaq. Hamınız bilirsiniz ki, Rəbbinizin bir gözü kor deyildir. Dəccalın isə sağ gözü kor olacaq, salxımından sallanan təzə üzüm giləsi kimi. Baxın! Allah bu bölgənizdə və bu ayınızda bu gününüzü haram buyurduğu kimi, qanınızı və malınızı da bir-birinizə haram etmişdir. Yenə soruşuram, sizlərə təbliğ etdim?” Səhabələr: “Bəli, təbliğ etdin!” – dedilər. Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) üç dəfə: “Allahım şahid ol,” – dedi və ardınca belə buyurdu: “Öz başınıza bəla gə­­ti­rər­siniz, baxın məndən sonra bir-birinizin boynunu vurub ka­­fir­lərə çevrilməyin!” [Buxari, Məğazi 77; Müslim, Fitən 100]

Həzrəti Aişə (r.anhə) Allah Rəsulunun (s.ə.s.) belə buyurduğunu nəql etmişdir: “Kim bir qarış qədər ərazini zülmlə (haqsızlıqla) əldə edərsə, həmin ərazinin yeddi qatı boynuna yüklənəcək”. [Buxari, Məzalim 13; Müslim, Musaqat 139]

Əbu Musa əl-Əşari (r.a.) rəvayət edir:

“Allah Rəsulu (s.ə.s.): “Allah zalıma ard-arda möhlət verir, amma onu bircə dəfə yaxaladımı, artıq xilas etməz, – buyuraraq bu ayəni oxudu, – “Rəbbin zülmkar məmləkətləri əzabla yaxalayanda belə yaxalayar. Onun cəzası, doğrudan da, ağrılı-acılıdır, şiddətlidir!”” {“Hud” surəsi, 11/102} [Buxari, Təfsiru surə 11/2; Müslim, Birr 61]

Əbdürrəhman ibn Sad əs-Səidi (r.a.) demişdir:

“Allah Rəsulu (s.ə.s.) Əzd qəbiləsindən İbn Lutbiyyə adlı şəxsi Zəkat məmuru (Zəkat yığan) təyin etmişdi. Bu şəxs vəzifəsini icra edib Allah Rəsulunun (s.ə.s.) hüzuruna qayıdanda: “Bunlar sizindir, bunlar da mənə hədiyyə verilən şeylərdir,” – dedi. Bundan sonra Rəsulullah (s.ə.s.) ayağa qalxıb minbərə çıxdı. Allaha həmd və səna edəndən sonra buyurdu: “Allah-Təalanın mənim öhdəmə verdiyi işlərdən birini sizin birinizə tapşırıram, o adam da sonra gəlib mənə deyir ki, bunlar sizə aid olanlardır, bunlar da mənə hədiyyə edilənlər.  Əgər o şəxs doğru danışırsa, atasının və ya anasının evində oturub ona hədiyyə gəlməsini gözləyəydi də. Allaha and olsun ki, biriniz haqsız yerə bir şey alarsa, Qiyamət günü həmin şey belində Allahın hüzuruna çıxacaq. Mən hansınızın Allahın hüzuruna böyürən bir dəvə və ya inək, ya da mələyən qoyunla yüklənmiş vəziyyətdə çıxıb-çıxmayacağını qətiyyən bilmirəm”.

Bundan sonra Allah Rəsulu (s.ə.s.) əllərini qoltuq altının bəyaz­lığı görünəcək qədər yuxarı qal-dırdı və: “Allahım, (əmrlərini) çat­dırdımmı?” – buyurdu. [Buxari, Zəkat 3; Müslim, İmarə 26]

Abdullah ibn Amr ibn əl-As (r.a.) Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) belə buyurduğunu nəql edir:

“Həqiqi müsəlman o kimsədir ki, Müsəlmanlar onun əlindən, dilindən əmin olar, ziyan görməz. Həqiqi mühacir də Allahın qadağan etdiyi şeylərdən uzaqlaşan, onları tərk edən insandır”. [Buxari, İman 4; Müslim, İman 64]

Əbu Qatədə (r.a.) nəql edir:

“Allah Rəsulu (s.ə.s.) səhabələrin arasında olarkən ayağa qalxdı və Allah yolunda cihadla Ona iman etmənin ən üstün əməllər ol­duğunu bildirdi. Bu vaxt bir nəfər qalxıb: “Ya Rəsulullah! Əgər Allah yolunda şəhid olsam, bu, mənim günahlarımın bağış­lanmasına vəsilə olar?” – dedi.  Allah Rəsulu (s.ə.s.): “Bəli, sə­bir et­sən və ixlasla mükafatını yalnız Allahdan gözləyərək, cəb­hə­dən qaçmayaraq düşmənlə döyüşə-döyüşə Haqq yolunda şəhid ol­san, günahlarına kəffarə olar,” – buyurdu və arxasınca “Necə de­mişdin?” – deyə soruşdu. Həmin şəxs: “Allah yolunda şəhadət şər­bətini içsəm, günahlarımın bağışlanmasına vəsilə olarmı?” – deyə soruşmuşdum,” – dedi. Allah Rəsulu (s.ə.s.): “Əlbəttə, səbir et­sən və ixlasla mükafatını yalnız Allahdan gözləyərək, cəbhədən qaç­mayaraq düşmənlə döyüşə-döyüşə Haqq yolunda şəhid olsan, gü­nahlarına kəffarə olar. Ancaq qul haqqına aid şəxsi borcların is­tisnadır. Çünki Cəbrail bu məsələni mənə xüsusi  bildirdi,” – bu­yurdu”. [Müslim, İmarə 117]

Əbu Hureyrə (r.a.) rəvayət edir:

“Allah Rəsulu (s.ə.s.): “Müflis kimdir, bilirsinizmi?” – deyə soruşdu. Səhabələr: “Bizə görə müflis pulu və malı qalmayan adam­dır,” – deyə cavab verdilər. Ancaq Allah Rəsulu (s.ə.s.) bunu belə izah etdi:

“Ümmətimin müflisi Qiyamət günü namaz, oruc və zəkat kimi əməllərlə gəlir, amma birini təhqir etmiş, birinə zina iftirası atmış, birinin malını qəsb etmiş, birinin qanını tökmüş, birini döymüşdür. Vəziyyət belə olanda etdiyi yaxşılıqların savabı ona-buna verilir və qul haqlarını qaytarmamış savabları qurtarır. Bu səfər haqq sahiblərinin günahları ona yüklənir. Axırda da (günahkar olaraq) Cəhənnəmə atılır”. [Müslim, Birr 59]

Ümmü Sələmənin (r.anhə) nəql etdiyinə görə, Allah Rəsulu (s.ə.s.) belə buyurmuşdur:

“Şübhəsiz, mən də insanam. Siz də mənim yanıma (bəzi mü­­ba­hisələrinizi həll etmək üçün) gəlirsiniz. Tərəflərdən biri dər­dini mənə daha yaxşı izah edərək dəlil gətirməkdə daha qabiliyyətli ola bilər. Mən də ondan eşitdiklərimə əsasən onun lehinə hökm verə bilərəm. Bu vaxt birinizin lehinə hökm verərkən (müsəlman) qardaşınıza haqsızlıq olarsa, ona (birinciyə, yaxşı izah edənə) ancaq Cəhənnəmdən bir parça ayırmış olaram”. [Buxari, Şəhadat 27, Əhkam 20; Müslim, Əqdiyə 4]