2. 550 dəfə oxunub ,   0 şərh   Çap et

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِن۪ينَ

Möminləri qanadın altına al, şəfqətlə qoru. {“Hicr” surəsi, 15/88}

وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذ۪ينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُر۪يدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُر۪يدُ ز۪ينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا

Səhər-axşam Rəbbinin rizasını və camalını diləyərək Ona ibadət edənlərlə birlikdə sabitqədəm ol. Fani dünyanın bər-bəzəyini arzu edib nəzərlərini onlardan (yoxsul möminlərdən) çevirmə. {“Kəhf” surəsi, 18/28}

فَأَمَّا الْيَت۪يمَ فَلَا تَقْهَرْ وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ

Əsla  yetimi zəif görüb haqqını yemə, xor baxıb incitmə! (Bir şey) istəyənlə kobud rəftar etmə, onu danlama! {“Duha” surəsi, 93/9-10}

اَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدّ۪ينِ فَذٰلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَت۪يمَ وَلَا يَحُضُّ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْك۪ينِ

Dini (haqq-hesab gününü) yalan hesab edəni gördünmü?  O elə adamdır ki, yetimi itələyib qovar (haqqını verməz); Və (xalqı) yoxsulu yedirtməyə təşviq etməz (nə özü fəqiri yedirdər, nə də özgəsini qoyar). {“Maun” surəsi, 107/1-3}

 عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ  قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ: «أَنَا وَكَافِلُ الْيَت۪يمِ فِي الْجَنَّةِ هٰكَذَا» وَأَشَارَ بِالسَّبَّابَةِ وَالْوُسْطَى وَفَرَّجَ بَيْنَهُمَا

Səhl ibn Sad (r.a.) rəvayət edir: “Allah Rəsulu (s.ə.s.): “Mən özü­nün və ya başqasının yetiminə sahib çıxan adamla Cənnətdə belə bərabər olacağam,” – buyurdu və şəhadət barmağı ilə orta bar­mağını bir az aralayaraq yan-yana tutub göstərdi. [Buxari, Ədəb 24]

 عَنْ أَب۪ي هُرَيْرَةَ  قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ: «لَيْسَ الْمِسْك۪ينُ الَّذ۪ي تَرُدُّهُ التَّمْرَةُ وَالتَّمْرَتَانِ وَلَا اللُّقْمَةُ وَاللُّقْمَتَانِ إِنَّمَا الْمِسْك۪ينُ الَّذ۪ي يَتَعَفَّفُ»

Əbu Hureyrə (r.a.) Allah Rəsulunun (s.ə.s.) belə buyurduğunu  bəyan etmişdir:

“Fəqir (sədəqə və zəkata möhtac adam) bir-iki xurma və ya bir-iki loğma ilə yola verilən adam deyildir. Əsl fəqir möhtac olduğu halda insanlardan heç nə istəməyən (dilənməyən, iffətli, Zzəkat düşən) insandır”. [Buxari, Təfsiru surə 2/48; Müslim, Zəkat 102]

 عَنْ عَائِشَةَ  قَالَتْ: جَاءَتْنِي مِسْك۪ينَةٌ تَحْمِلُ ابْنَتَيْنِ لَهَا، فَأَطْعَمْتُهَا ثَلَاثَ تَمَرَاتٍ، فَأَعْطَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا تَمْرَةً وَرَفَعَتْ إِلٰى ف۪يهَا تَمْرَةً لِتَأْكُلَهَا، فَاسْتَطْعَمَتْهَا ابْنَتَاهَا، فَشَقَّتِ التَّمْرَةَ الَّتِي كَانَتْ تُر۪يدُ أَنْ تَأْكُلَهَا بَيْنَهُمَا، فَأَعْجَبَنيِ شَأْنُهَا، فَذَكَرْتُ الَّذ۪ي صَنَعَتْ لِرَسُولِ اللّٰهِ  فَقَالَ: «إِنَّ اللّٰهَ قَدْ أَوْجَبَ لَهَا بِهَا الْجَنَّةَ أَوْ أَعْتَقَهَا بِهَا مِنَ النَّارِ»

Həzrəti Aişə (r.anhə) demişdir:

“Yoxsul bir qadın iki qız uşağı ilə birlikdə yanıma gəldi. Ona üç xurma verdim. O da uşaqlarının hər birinə bir dənə xurma verdi. Yerdə qalan bir xurmanı yemək üçün ağzına qoymaq istəyirdi ki, uşaqları onu da istədilər. Yazıq qadın həmin xurmanı da iki bölüb onlara verdi. Qadının bu davranışı çox xoşuma gəldi və Allah Rəsuluna (s.ə.s.) danışdım. Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) buyurdu ki, Allah-Təala bu şəfqətli davranışına görə mütləq ya o qadına Cənnət vermiş, ya da onu Cəhənnəmdən azad etmişdir”. [Müslim, Birr 148]

 عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ عُوَيْمِرٍ  قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللّٰهِ  يَقُولُ: «اِبْغُون۪ي فِي الضُّعَفَاءِ فَإِنَّمَا تُنْصَرُونَ وَتُرْزَقُونَ بِضُعَفَائِكُمْ»

Əbu Dərda Uveymir (r.a.) Allah Rəsulunun (s.ə.s.) belə bu­­yur­du­ğunu eşitmişdir:

“Yoxsulları qoruyub himayə edin. Allahın bu kasıbların hör­mə­tinə sizə ruzi və yardım bəxş edir, buna şübhəniz olmasın”. [Əbu Davud , Cihad 70]




Şərh yaz