1. 464 dəfə oxunub ,   0 şərh   Çap et

İsar ruhu (Başqalarını özünə tərcih etmək)

وَيُؤْثِرُونَ عَلٰى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ

..özləri ehtiyac içində olsalar belə, (din) qardaşlarına özlərindən üstün tutarlar. {“Həşr” su­rəsi, 59/9}

وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلٰى حُبِّهِ مِسْك۪ينًا وَيَت۪يمًا وَأَس۪يرًا

Onlar özlərinin ehtiyacı ola-ola sırf Allah rizasını qazanmaq üçün yeməyi yoxsula, yetimə və əsirə yedirərlər. {“İnsan” surəsi, 76/8}

 عَنْ أَب۪ي هُرَيْرَةَ  قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ  فَقَالَ: إِنّ۪ي مَجْهُودٌ، فَأَرْسَلَ إِلٰى بَعْضِ نِسَائِهِ فَقَالَتْ: وَالَّذ۪ي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ مَا عِنْد۪ي إِلَّا مَاءٌ، ثُمَّ أَرْسَلَ إِلٰى أُخْرٰى، فَقَالَتْ مِثْلَ ذٰلِكَ حَتّٰى قُلْنَ كُلُّهُنَّ مِثْلَ ذٰلِكَ: لَا وَالَّذ۪ي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ مَا عِنْد۪ي إِلَّا مَاءٌ. فَقَالَ النَّبِيُّ: «مَنْ يُض۪يفُ هٰذَا اللَّيْلَةَ؟» فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ: أَنَا يَا رَسُولَ اللّٰهِ، فَانْطَلَقَ بِهِ إِلٰى رَحْلِهِ فَقَالَ لِامْرَأَتِهِ: أَكْرِم۪ي ضَيْفَ رَسُولِ اللّٰهِ. وَف۪ي رِوَايَةٍ قَالَ لِامْرَأَتِهِ: هَلْ عِنْدَكِ شَيْءٌ؟ فَقَالَتْ: لَا إِلَّا قُوتَ صِبْيَانِي، قَالَ: فَعَلِّلِيهِمْ بِشَيْءٍ وَإِذَا أَرَادُوا الْعَشَاءَ فَنَوِّمِيهِمْ وَإِذَا دَخَلَ ضَيْفُنَا فَأَطْفِئِي السِّرَاجَ وَأَرِيهِ أَنَّا نَأْكُلُ فَقَعَدُوا وَأَكَلَ الضَّيْفُ وَبَاتَا طَاوِيَيْنِ فَلَمَّا أَصْبَحَ، غَدَا عَلَى النَّبِيِّ: فَقَالَ: «لَقَدْ عَجِبَ اللّٰهُ مِنْ صَن۪يعِكُمَا بِضَيْفِكُمَا اللَّيْلَةَ»

Əbu Hureyrə (r.a.) nəql edir:

“Bir nəfər Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzuruna gəlib: “Mən ac­lıq içində və çətin vəziyyətdəyəm!” –dedi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) xa­nımlarının birinə xəbər göndərib yeməyə bir şey istədi. Anamız: “Səni haqq peyğəmbər olaraq göndərən Allaha and olsun ki, evdə sudan başqa verməyə heç nə yoxdur!” –dedi. Sonra digər xanımından yeməyə bir şey istədi. O da eyni cavabı verdi. Ta ki bütün xanımları: “Səni haqq peyğəmbər göndərən Allah and olsun ki, evdə sudan başqa heç nə yoxdur!”– deyə cavab verəndə Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) üzünü əshabına tutub: “Kim bu qardaşımızı bu gecə qonaq etmək istəyir?”– deyə soruşdu. Bir  ənsar: “Mən, ya Rəsulallah!” – deyib onu evinə qonaq apardı. Evə çatanda zövcəsinə Allah Rəsulunun (s.ə.s.) qonağına yaxşı baxmağı tapşırdı. (Digər rəvayətdə isə) evdə yeməyə bir şey olub-olmadığını soruşdu. Xanımı da: “Xeyr, sadəcə uşaqlara çatacaq qədər bir şey var!”– deyə cavab verdi. Bundan sonra ev yiyəsi ənsar: “Onda birtəhər uşaqların başını qat. Süfrəyə gəlmək istəsələr, yatırt. Qonaq içəri girəndə şamı söndür. Özümüzü elə göstərərik ki, guya biz də yeyirik,” – dedi. Qonaq evə girəndən sonra süfrədə oturdular. Qonaq qarnını doyurdu, ev sahibləri isə ac yatdılar. Sabah erkən həmin səhabə Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzuruna gələndə Rəsulullahın təqdiri ilə qarşılaşdı: “Doğrusu, Allah-Təala axşam zövcənlə birlikdə qonağa etdiyiniz (fədakarlıq və) ikramdan razı oldu”. [Buxari, Mənaqibul-Ənsar 10, Təfsiru-sure 59/6; Müslim, Əşribə 172]

  عَنْ جَابِرٍ  عَنْ النَّبِيِّ  قَالَ: «طَعَامُ الْوَاحِدِ يَكْفِي الْإِثْنَيْنِ وَطَعَامُ الْإِثْنَيْنِ يَكْفِي الْأَرْبَعَةَ وَطَعَامُ الْأَرْبَعَةِ يَكْفِي الثَّمَانِيَةَ»

Cabir ibn Abdullahın (r.a.) rəvayət etdiyinə görə, Allah Rəsulu (s.ə.s.) buyurmuşdur:

”Bir adamın yeyəcəyi iki adama, iki adamın yeyəcəyi dörd ada­­­ma, dörd adamın yeyəcəyi isə səkkiz adama kifayət edər”. [Müs­lim, Əşribə 179]

 عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ  أَنَّ امْرَأَةً جَاءَتْ إِلٰى رَسُولِ اللّٰهِ  بِبُرْدَةٍ مَنْسُوجَةٍ فَقَالَتْ: نَسَجْتُهَا بِيَدَيَّ لِأَكْسُوَكَهَا فَأَخَذَهَا النَّبِيُّ  مُحْتَاجًا إِلَيْهَا فَخَرَجَ إِلَيْنَا وَإِنَّهَا إِزَارُهُ فَقَالَ فُلَانٌ: اُكْسُنِيهَا مَا أَحْسَنَهَا فَقَالَ: «نَعَمْ» فَجَلَسَ النَّبِيُّ  فِي الْمَجْلِسِ، ثُمَّ رَجَعَ فَطَوَاهَا ثُمَّ أَرسَلَ بِهَا إِلَيْهِ: فَقَالَ لَهُ القَوْمُ: مَا أَحْسَنْتَ، لَبِسَهَا النَّبِيُّ  مُحْتَاجًا إِلَيْهَا، ثُمَّ سَأَلْتَهُ وَعَلِمْتَ أَنَّهُ لَا يَرُدُّ سَائِلًا فَقَالَ: إِنّ۪ي وَاللّٰهِ مَا سَأَلْتُهُ لِأَلْبَسَهَا، إِنَّمَا سَأَلْتُهُ لِتَكُونَ كَفَنِي. قَالَ سَهْلٌ: فَكَانَتْ كَفَنَهُ.

Səhl ibn Sad (r.a.) nəql edir:

“Bir qadın Rəsulullaha (s.ə.s.) bir dəst üst paltarı hədiyyə edib: “Bunu sizin üçün öz əllərimlə toxudum!” – dedi. Belə bir paltara ehtiyacı olan Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) onu qəbul etdi və vücuduna izar (fitə) şəklində sarıyıb bizim yanımıza çıxdı. Bu vaxt filankəs Rəsulullaha: “Nə qədər də yaraşıqlıdır. Onu mənə verərsən?” – dedi. Təşəhhüddən (şəhadət kəlməsindən) başqa heç vaxt “Xeyr!” deməyən Allah Rəsulu burada da: “Olar “ – buyurdu. Bizimlə bir az oturandan sonra evə getdi və həmin libası qatlayıb istəyən adama göndərdi. Məclisdə olanlar həmin şəxsə dedilər: “Yaxşı iş görmədin. Peyğəmbərimizin həmin paltara ehtiyacı vardı, amma sən durub onu istədin. Həm də bilirsən ki, o, heç kəsi boş qaytarmaz”. Bu etiraz və tənbehlərə cavabı belə oldu: “Vallah, mən o paltarı geyinmək üçün istəmədim. Onu (sırf Allah Rəsulunun bədəninə toxunduğu üçün həyatda əmanət, qəbirdə vəsiyyət olaraq) özümə kəfən eləmək üçün istəmişəm”.

Hədisi rəvayət edən səhabə Səhl ibn Sad deyir: “Elə o paltar da həmin adamın kəfəni oldu”. [Buxari, Cənaiz 28, Libas 18, Ədəb 39]



Açar sözləri

comərdlik fədakarlıq isar

Bənzər məqalələr

İslamın əsası doğruluqdur

Rəsulullahın (s.a.s.) “Məni Hud və oxşar surələr qocaltdı” hədisini necə anlamaq lazımdır? 

İslamda beyət

Beyət bir dinə, sistemə və ya həmin sistemin təmsilçisinə itaət etmək, ona sadiq qalacağına və üzərinə düşəni edəcəyinə söz verməkdir.

İsar nədir?

İnsanın ehtiyacı olduğu halda sırf Allah rizası üçün başqalarının ehtiyacını qarşılaması, fədakarlıq etməsi və əliaçıqlıq göstərməsi, səxavətli, comərd olmasıdır.

Qurbanın hikmətləri

Qurban ibadətinin neçə-neçə məna və faydası, bəndələrə dünya və axirətlə bağlı öyrətdiyi hikmətləri var.

İsraf və qənaət

İsraf lüzumsuz istehlak və necə gəldi xərcləməkdir. Dəyərsiz bir məqsəd üçün artıq mal xərcləmək, xərcləmədə həddi aşmaq, lazımlı yerdə lazım olandan artıq xərcləmək də israf sayılır.


Şərh yaz