Artıq Allah Rəsuluna (sallallahu əleyhi və səlləm) da hicrət izni verilmişdi və O da Məkkəni tərk etmək üzrə idi.

Bu vaxt Cəbrail gəlmiş, hicrət iznini gətirmişdi. Onsuz da, hicrətin vacibliyinə inanan bu kiçik İslam topluluğu əvvəllər də bu mövzu ilə bağlı nazil olan vəhyə şahid olmuşdu. Axirətdə üzləşəcəkləri ağır vəziyyət qarşısında bəhanə axtarışına başlayan bəzi adamların, hələ dünyada ikən, təzyiqlərə rəğmən, hicrət kimi bir alternativi dəyərləndirmədiklərinə görə əzaba düçar olacaqlarını ifadə edən bəyanı bir […]

Zaman dayanmaq zamanı deyildi. Peyğəmbərimiz (sallallahu əleyhi və səlləm) yenidən üzünü kənardan Məkkəyə gələnlərə tutmuş, başqa bölgələrdə yeni axtarışlara başlamışdı. Peyğəmbərlik vəzifəsinin verilməsindən artıq on iki il keçmişdi. Yenə bir həcc mövsümü idi. Ötən il gəlib müsəlman olan altı ənsarın yaşadığı məkandan − Mədinədən təzə xəbərlər gözləyirdi Peyğəmbərimiz. Birinci Əqabə Gözlənilən vaxt gəlib çatır və […]

Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) insanların hidayətə çatması üçün hər cür yolu sınaqdan keçirirdi.

Taif səfəri gözlənilən səmərəni verməsə də, Addasın və cinlərin İsla­mı qəbul etməsi ilə az da olsa, rahatlıq tapan Allah Rəsulu (s.ə.s.) ye­nidən Məkkəyə qayıdırdı. Məkkəyə yaxınlaşanda yenə keçmiş gün­lər­də olduğu kimi, Nur dağına çıxıb Hira mağarasına gəlir. Qapılarını­ üzünə bağlayan Məkkə düz qarşısında; Beytullahı boynubükük, mö­min­ləri də  idi! Görünür, Rəsulullah Məkkə ilə hal-əhval tuturdu səs­sizcə… […]

Qeyri-insani münasibətlər aradan qaldırılmış və boykot sona çatmış olsa da, illər yenə də kədərlə çulğalanmışdı. Görünür, Allah (c.c.) sevimli bəndələrini tamamilə axirətə yönəldir və başlarına gələn min bir əziyyətlə istiqamətlərini həqiqi vətənə çevirirdi. Çünki boykotun aradan qaldırılması ilə yenidən Məkkəyə girə bilmək, işgəncə və təzyiqlərin yox olması mənasına gəlmirdi. Dünənki cəbhədə məğlub olan və bürclərindən […]

Möminlər namaz qılıb Quran oxuyarkən müşriklər gəlib onları lağa qoyur və narahat edirdilər. Buna görə də Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) və səhabələr ibadət etmək üçün  kimsəsiz yerlərə üstünlük verir və namazlarını bu cür yerlərdə qılıb, Quranı səssiz  yerdə oxumağı məsləhət bilirdilər. Ancaq müşriklər onların yerlərindən xəbərdar olmuşdular və bu yerlərə gəlib yenə də onları narahat etmək niyyətində […]

Hz. Həmzədən sonra Hz. Ömərin də müsəlman olması Qureyş üçün ard-arda iki böyük itki demək idi. Bundan sonra isə Həbəşistana gedən elçilərin əliboş və apardıqları hədiyyələrlə geri qayıtdığını görən məkkəlilərin hirsi başına vurmuş və qılınclarını yenidən qeyzlə itiləməyə başlamışdılar. Üstəlik Həbəşistana hicrət edənlərdən tez-tez gələn xoş xəbərlər də müşrikləri özlərindən çıxarırdı. Belə davam edərsə, məsələ […]

Bu biri tərəfdə Qureyş əlinə düşən hər fürsətdə Allah Rəsulunu (s.ə.s.) çətin vəziyyətə salmağa çalışırdı.

İlk vəhyin nazil olmasından beş il ötmüşdü. Rəcəb ayı idi. İbn Ərkamın evi problemləri qismən də olsa, həll etmiş, imanla bağlı məsələlərin daha sakit şəraitdə müzakirə edilməsinə zəmin hazırlamışdı. Ancaq bu, sadəcə sözügedən evlə məhdudlaşırdı, buradan çıxan  insanlar yenidən təqib edilir, xüsusilə, zəif və himayəsiz olanlar getdikcə artan zorakılığa məruz qalırdılar. Hər ötən gün məkkəlilər […]

Bir çərşənbə axşamı idi. Peyğəmbərimiz (s.ə.s.) İbn Ərkamın evində əllərini qaldırıb dua edərək Allaha yalvarırdı. O qədər səmimi və qətiyyətli idi ki, Onun bu halı yanındakı səhabələrin də gözündən qaçmamışdı. Allah Rəsulu (s.ə.s.) əllərini açıb gözlərini səmaya dik­miş, bütün varlığı ilə belə dua edirdi: − Allahım! Bu iki adamla dinini əziz et: Ömər ibn Xəttab […]

Bir tərəfdən İbn Ərkamın evindəki fəaliyyət “sirran-tənəvvərat”[1] davam edir, digər tərəfdən də adamlar bir-bir İslama dəvət olunurdu. Buna baxmayaraq, müşriklər hər fürsətdən möminlərin əleyhinə yararlanmağı əllərində şüar etmiş və onları daim narahat etməyə çalışırdılar. Ancaq gələn ayələrdə həm onların vəziyyətindən bəhs edilir, həm də möminləri gözləyən sevincli günlər müjdələnirdi. Möminlər üçün yeganə dayaq Allah Rəsulu […]

Möminlərə görə dünənlə bu gün arasında Şərqlə Qərb arasındakı məsafə qədər aşkar bir fərq vardı.

Kafir və müşriklər bu günə kimi hər vasitəyə əl atmış, amma heç bir nəticə əldə edə bilməmişdilər.

Allah Rəsulu bir bazar ertəsi namaza durmuş, bütün varlığı ilə Rəbbinə yönəlmişdi. Həmin günün axşamı Rəsulullahın (s.ə.s.) arxasında səf bağlayan şəxs isə Hz. Xədicə idi.[1]

Aradan üç il ötmüşdü: fərdi səylərlə iman halqası ancaq bu qədər genişlənə bilmişdi.

Digər bir tərəfdə qureyşlilər hər gün daha da artan bu cəhdlərdən dolayı keçirdikləri narahatlığı dilə gətirmək üçün yenidən Əbu Talibin yanına gəlirlər

Artıq Məkkədə hər cəhətdən yeni bir mərhələ yaşanırdı. İnsanın fitrətini nəzərə alaraq hissə-hissə və ehtiyaca uyğun gələn ayələrlə cəmiyyət yenidən inşa edilir və beləliklə də nazil olan ayələrin insanlar tərəfindən mənimsənilərək təmiz fitrətlərdə yaşanan bir Quran halına gəlməsi məqsədi güdülürdü.

Peyğəmbərimizin (s.ə.s.) hüzurunda xoşbəxtliyə qovuşanlar bu səadəti bölüşmək, paylaşmaq üçün başqa adamlar axtarırdılar.

Və bir gün… Təqvimlərin miladi tarixlə 610-cu ili göstərdiyi bir bazar ertəsi… Ramazan ayının on yeddisi… Nur dağında nurlar qovuşmuş, səma ilə dünya arasında möhkəm bir bağ qurulmuşdu.